مردان موسیقی سنتی و نوین ایران

                                     با یاد دوست هنرمند محمدرضا شجریان

 
  شب است و ساغر شوقم ز باده گلگون است           ولی چه سود که در جام زندگی خون است

    ز سوی قمر  یکان  شکسته  بال  چمن                 هر آنچه نغمه بگوشم رسیده محزون است

  سرود سرمدی ای دوست لحظه ای سر کن             که غم نموده کمین در پی شبیخون است

    چه گوهری به کمال تو کار برده فلک                       که هر هنر که تو را داده درمکنون است

   ندارد این همه شور و نشاط و سر مستی                  شراب اگر چه زخمخانهء فلاطون است

قلم ز نیشکر است و رقم ز سودهء مشک         ز بسکه خط تو شیرین و شنگ و موزون است

پریوشان خط و خلق و بانگ و نغمه و شعر      به هم بر آمده ای دوست این چه افسون است
 
  تو کوله بار هنر بسته میروی شب و روز              اگر چه فاصله ها کوه و دشت و هامون است