محمود ذوالفنون در سال 1320 به تهران آمد و در اولین فرصت به کلاس مرحوم صبا در کوچه ی ظهیرالاسلام رفت و از تجربیات استاد صبا استفاده کرد،ضمنا تکنیک ویولون را نیز نزد روبیک گریگوریان که نوازندهء قابلی در زمینهء موسیقی غریب بود تقویت میکند،حدود سال 1328 که انجمن موسیقی ملی با مدیریت مرحوم روح اله خالقی تاسیس شد،ذوالفنون به جهت علاقه ای که اصولا به موسیقی سنتی ایران داشت به عضویت در آن انجمن درآمد و به دنبال آن تعلیم ویولون را در هنرستان موسیقی ملی که با همت انجمن نامبرده دایر شده بود به عهده گرفت و تا سال 1352 این سمت را داشت و از طرف وزارت فرهنگ و هنر با همین سمت بازنشسته شد. ذوالفنون به کار تدریس عشق می ورزید به طوری که مرحوم صبا در اواخر عمر که حوصلهء لازم را برای تدریس نداشت به بسیاری از شاگردان میگفت حالا که نمیتوانید در کلاس من باشید،من توصیه میکنم به کلاس ذوالفنون یا به قول خود «ویولون فنون!» بروید.(مرحوم صبا با طبع شوخی که داشت ذوالفنون را ویولون فنون مینامید!).ذوالفنون به لحاظ علاقه ای که به کار تدریس داشت در کنار کار هنرستان،کلاس خصوصی خود را هم داشت و بعدها تدریس در کلاس شبانهء موسیقی وابسته به وزارت فرهنگ و هنر را عهده دار شد و نیز در تالیف کتابهای آموزشی ویولون که توسط هنرستان موسیقی ملی منتشر شد سهم به سزایی داشت.
ذوالفنون در جوار کار تدریس،در زمینهء ارائه موسیقی نیز پرکار بود و فعالیت رادیویی او تقریبا از اوائل تاسیس رادیو تا سال 1354 ادامه داشت و گرچه در برنامه های رادیو در زمینهء آهنگسازی و نوازندگی و سرپرستی گروه های موسیقی نقش موءثری داشت،معذالک کار رادیو را یک فعالیت فرهنگی و هنری جدی برای خود نمیدانست و عقیده داشت که این فعالیتی است در کنار هنر!

    وی به منظور معرفی و شناساندن هر چه بیشتر موسیقی اصیل ایرانی به اقوام و ملل جهان،سفر های متعددی از طرف سازمان رادیو تلویزیون،وزارت فرهنگ و هنر وقت به خارج کشور نموده و نیز تحقیقی در زمینهء موسیقی آذربایجان دارد که گزارش تحقیقی آن در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی میباشد.